23.9.22

Duma i uprzedzenie Jane Austin - recenzja książki

 Duma i uprzedzenie Jane Austen jest kolejną książką z kategorii klasyków, po którą postanowiłam sięgnąć (zaraz po Wichrowych wzgórzach Emily Bronte). Jest uważana za najlepszą i najgłośniejszą powieść tej autorki. 

Jakie wrażenie wywarła na mnie ta dziewiętnastowieczna powieść społeczno-obyczajowa autorstwa Jane Austen? 

Kilka słów o samej Dumie i uprzedzeniu i Jane Austen.

Duma i uprzedzenie Jane Austin -powieść napisana w stylu romansu. Jednocześnie jest jedną z pierwszych powieści społeczno-obyczajowych. Pokazuje życie angielskich wyższych sfer przełomu XVIII i XIX wieku.

Pan Bennet jest właścicielem majątku Longbourn, a także ojce, pięciu córek. Jednak brak syna jest dla niego dość sporym problemem. Jego majątek może trafić tylko i wyłączyć do męskiego spadkobiercy. Wyjście z tej sytuacji stanowi znalezienie jednej z córek męża. Niestety i tu natrafia na trudności, ponieważ nie może on zapewnić im odpowiedniego posagu.

Los w końcu uśmiecha się do rodziny. Do sąsiedniej posiadłości wprowadza Charles Bingley. Podczas balu  zaczyna się interesować najstarszą córką Bennetów. Fitzwilliama Darcy'ego,  przyjaciel Bingleya, sprawia wrażenie nie tyle inteligentnego, ile wyniosłego. Podczas balu poznaje  Elizabeth. Nie przypadają sobie do gustu. Jednak splot różnych wydarzeń zbliża ich do siebie.

Jane Austen – ur. 16 grudnia 1775 w Steventon, zm. 18 lipca 1817 w Winchesterze – angielska pisarka.

Autorka powieści opisujących życie angielskiej klasy wyższej z początku XIX wieku. MIch fabuła najczęściej dotyczy zamążpójścia i związanych z tym problemów społecznych. Reputację dobrej pisarki zyskała już za życia – jej powieści chwalił m.in. Walter Scott.

Powieści

Lady Susan
Rozważna i romantyczna
Duma i uprzedzenie
Mansfield Park
Emma
Opactwo Northanger
Perswazje

 
Utwory niedokończone

Watsonowie
Sanditon

(opis pochodzi z wikipedia.org)

Moje wrażenia po przeczytaniu Dumy i uprzedzenia

Po „Dumę i uprzedzenie” sięgnęłam przede wszystkim po to, że jest to klasyk. A chciałam poznać, chociaż kilka z tych znanych dzieł. 

Sama fabuła i historia nie wciągnęła mnie, a bynajmniej nie w pierwszej połowie książki. Ot życie wyższych sfer narodu angielskiego. Dopiero później pojawiły się sceny, które rzeczywiście zaczęły mnie intrygować i pochłaniać. Niemniej zakończenie było dość przewidywalne, jak to zazwyczaj w romansach bywa. 

Jednak „Duma” jest książką o uniwersalnej i ponadczasowej tematyce. Każdy z nas ma jakieś uprzedzenia, jakąś dumę. I za ich sprawą przy pierwszym spotkaniu możemy kogoś mylnie ocenić. Jednak dopiero przy bliższym spotkaniu jesteśmy w stanie sobie uświadomić, jak bardzo się myliliśmy, co do tej osoby. 

Pokazuje, że nie warto polegać na pierwszym wrażeniu, a już tym bardziej plotkach, które zazwyczaj mają negatywny wydźwięk. Czasami warto zaufać swojej intuicji i dać komuś szanse. Dzięki temu może okaże się, że ten ktoś nie jest taki zły, jakim go piszą. 

Bohaterowie, jak ich opisy, byli bardzo wyraziści. Ich bardziej negatywne cechy były w ironiczny sposób uwydatnione, ale nie przerysowane. Przez co dało się te postacie polubić bądź zniechęcić się do nich. 

Postać Elżbiety najbardziej przypadła mi do gustu. Bohaterka pomimo różnych wydarzeń próbuje dotrzeć do prawdy. I jest chyba najbardziej obiektywną postacią w tej książce. Natomiast Pani Bennet najbardziej irytującą osobą. Jej ciągłe zmiany nastrojów i poglądów mogą być męczące dla czytelnika, a co dopiero dla osób jej bliskich. 

Podsumowując

„Duma i uprzedzenie”, pomimo że jest powieścią społeczno-obyczajową, ma sporo wątków z romansu. I mimo tego, że wydaje się książką z dość oklepaną tematyką i odległą czasowo historią, to wciąż posiada aktualne i ponadczasowe przesłanie. 

 

Chociaż ta książka, przynajmniej na początku, może wydawać się nudna, to warto po nią sięgnąć.