8.10.20

"Zbrodnia i kara" F. Dostojewski - recenzja

„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego na pewno nie należy do łatwych i lekkich książek, które przytrafiło czytać mi się w życiu, ale spokojnie mogę ją zaliczyć do tych ciekawych. Jest to powieść realistyczna otoczona psychologią głównego bohatera. Pomimo że została napisana wiele lat temu (bo w 1866), to tak naprawdę wciąż ma wiele wspólnego ze współczesnością. 

Książka opowiada przede wszystkim o morderstwie na lichwiarce Alonie Iwanownej i zupełnie niewinnej jej siostrze Lizawiecie popełnionym przez ubogiego studenta Rodiona Romanowicza Raskolnikowa.  Opis przeżyć głównego bohatera, jak i zabójstwa jest bardzo szczegółowy i dokładny. Co ciekawe Rodia tego zabójstwa nie popełnia dla żadnego zysku. Uważał, że zabójstwo osób mało wartościowych jest czymś słusznym, a jednostki wybitne takie jak Napoleon czy Newton mogli nie ponosić kary za zabójstwo ludzi, ale tylko wtedy gdy oni staliby na przeszkodzie do osiągnięcia ich celu i szerzeniu go wśród ludzkości. 

Dostojewski był krytycznie nastawiony do indywidualizmu i buntu. Dlatego Raskolnikow, jak i inni w tej powieści byli ukazani jako indywidualiści, którzy byli skazani na upadek.  Sam Raskolnikow oprócz tego, że był indywidualistą, był bardzo osamotniony, dokonała się w nim  wewnętrzna zmiana.

Oprócz charakterystyki protagonisty można zauważyć dość szczegółowy opis miasta — Petersburga. Podobny zabieg zastosował u siebie Prus w „Lalce”. Petersburg jest tutaj porównywany do piekła. 

Pomimo ponurego nastroju i dość dużej ilości opisów ta książka jest dość ciekawa. Dzięki niej można dowiedzieć się o psychologii ludzkiej, ale też jak prosta droga jest do depresji i jak może ona się objawiać. 

Bardzo polecam ją każdemu, kto lubi zagłębiać się w takie historie i niestraszne mu długie opisy.